شبابيك

ورا كل شباك حدوته .. والحى مليان شبابيك
والخلق نايمين .. قايمين .. ماشيين .. فى شارع الحواديت
أحلام مكسوره وقلوب بتحلم بفجر جديد
الهم واحد والحزن معشش على البيبان

ورا كل ضحكه تفتح ألف باب قلوب مكسوره بتدور على طبيب
وحزين مستنى لمسه من إيد حبيب
والفجر يطلع ينور وخيوط العمر بتزحف على البيوت
ترسم تجاعيد على وش الجدران

وأنا هاعمل ايه وانت بعيد
بييجى بكره وانت مش بتيجى
بفرح على كل فجر جديد

وبقول أهى فرصه يمكن تجيب فى يوم الفرحه

... بطوى ليل بنهار وبقول

وأنا هاعمل ايه حاضنه أحلامى وبطوى أيامى على فرخ حمام
هايشق العتمه يوم يكبر ويبقى عصايا تسندنى وتهون الايام

وأنا هاعمل ايه ماشى فى طريقى بهش الخوف
وباطوى الليل قبل ما يهزمنى

وأنا هاعمل ايه فى ايدى توب الفرحه ومستنيه الطرحه
راح يجيبها وراجع من سنين طويله
بيعدى بحور وبيدفع مهور

وأنا هايعمل فيا ايه بكره بعد ما سرق منى النهارده

ورا كل شباك حدوته والحى مليان حواديت
والطريق طويل هامشيه لوحدى ولا تقابلنى فى نص الطريق

وأنا هاعمل ايه قافل عليا بابى عينى على كتابى
ونور فى آخر الطريق

وأنا زغروتة فرحه بتنور شباك خالى
لا تعب من الوحده ولا قال وأنا مالى
راضى بكل اللى بيجرى
وبيقول الفرج جاى بكره

وأنا هاعمل ايه و فيه لمبه مطفيه وشقوق كانت فى يوم مستخبيه
ومابقاش فيه ضوء بيدخل يخوف أو ينور أو يدل على طريق

وأنا بخبط على كل شباك بدور على اللى كان هنا وبقى هناك
أخد كل الحواديت علشان يزرعها فى سـمـا بعيــــده
ومحدش بيدلنى على الطريق

الشارع مليان حواديت